Zryw
Zryw | |||||
---|---|---|---|---|---|
Bandera | POL | ||||
Numer na żaglu | POL-1035 | ||||
Znak wywoławczy | |||||
Port macierzysty | Szczecin | ||||
Właściciel | Miasto Szczecin | ||||
Armator | Centrum Żeglarskie | ||||
Dane podstawowe | |||||
Typ | Taurus | ||||
Materiał | drewno | ||||
Historia | |||||
Stocznia | Morska Stocznia Jachtowa im. Leonida Teligi | ||||
Data budowy | 1978 | ||||
Data wodowania | |||||
Dane techniczne | |||||
Załoga | max. 8 | ||||
Długość | 10,57 | ||||
Szerokość | 3,69 | ||||
Zanurzenie | 2,05 | ||||
Masa całkowita | |||||
Ożaglowanie | |||||
Typ ożaglowania | slup | ||||
Powierzchnia ożaglowania | 48,7 | ||||
Liczba masztów | 1 | ||||
Napęd mechaniczny | |||||
Silnik | Yanmar | ||||
Moc silnika |
Polski jednomasztowy jacht żaglowy klasy Taurus. Jest własnością miasta Szczecin.
Historia[edytuj]
Jacht Zryw zbudowany został w 1978 roku w Morskiej Stoczni Jachtowej imienia Leonida Teligi. Projektantami jachtu byli Kazimierz „Kuba” Jaworski i Czesław Gogołkiewicz. Taurus, bo tak nazywała się zaprojektowana przez nich klasa jachtów, miała być przede wszystkim szybka. W wyniku ich pracy powstał niespełna 11-metrowy jacht, posiadający jak na tamte czasy wiele nietypowych rozwiązań. Kadłub wykonano z mahoniowych obłogów klejonych diagonalnie, ciężar jachtu został przesunięty na dziób dzięki umieszczeniu silnika przed masztem.
Armatorami zrywu byli kolejno Pałac Młodzieży do roku 2008, następnie ECEWiŻ do roku 2016, obecnie Centrum Żeglarskie w Szczecinie. Nazwa jachtu nawiązuje do przedwojennej organizacji sportowej Zryw.
Zryw startował w wielu imprezach, m.in. Morskich żeglarskich Mistrzostwach Polski 1979 i 1980 r., regatach Czterech Zakątków Bałyku 2004, Unity Line, Bałtyckich Regatach Samotnych Żeglarzy o Puchar Poloneza 2012. Regularnie bierze udział w The Tall Ship Races.
Ważniejsze rejsy jachtu[edytuj]
- 1980 rejs do Tallina
- 2005 rejs dookoła Bałtyku
- 2006 rejs na koniec Zatoki Botnickiej
Oryginalność[edytuj]
Od 191 roku Zryw malowany jest w tradycyjne kolory Taurusa - białe burty i czerwony pas.
Żródła[edytuj]
1. Wikipedia
2. Leksykon Żeglarstwa i sportów wodnych Pomorza Zachodniego pod redakcja Piotra Owczarskiego, Tom I, Wydawnictwo Passim, Szczecin 2017