Ina
| Ina | |||||
|---|---|---|---|---|---|
 | |||||
| Bandera | POL | ||||
| Numer na żaglu | PZ 636 | ||||
| Znak wywoławczy | SPS2411 | ||||
| Port macierzysty | Gdańsk | ||||
| Właściciel | Fundacja Klasyczne Jachty | ||||
| Armator | |||||
| Dane podstawowe | |||||
| Typ | J-80 | ||||
| Materiał | stal | ||||
| Historia | |||||
| Stocznia | Stocznia Rzeczna w Płocku | ||||
| Data budowy | 1981 | ||||
| Data wodowania | 1987 | ||||
| Dane techniczne | |||||
| Załoga | 9 osób | ||||
| Długość | 13,76 m | ||||
| Szerokość | 3,56 m | ||||
| Zanurzenie | 1,95 m | ||||
| Masa całkowita | 16 ton | ||||
| Ożaglowanie | |||||
| Typ ożaglowania | jol | ||||
| Powierzchnia ożaglowania | 80 m2 | ||||
| Liczba masztów | 2 | ||||
| Napęd mechaniczny | |||||
| Silnik | Perkins AD 3.152UR | ||||
| Moc silnika | 34,5 kW | ||||
Jacht typu J-80 Płock, numer budowy 2, zaprojektowany w połowie lat 70 jako modyfikacja typu EOS i zwodowany w 1987 r. Nazwa jednostki pochodzi od dopływu Odry, rzeki Iny.
Historia[edytuj]
Kadłub powstał w Płockiej Stoczni Rzecznej w 1981 r., następnie wyposażony przez Morską Stocznię Jachtową im. Leonida Teligi i zwodowany w 1987 r. Jacht powstał dla Polskiego Związku Żeglarskiego a armatorem był COŻ – PZŻ w Trzebieży. Do połowy drugiej dekady XXI w. pływał jako jednostka szkoleniowa i stażowa, ostatecznie wyslipowany i w 2018 r. wystawiony na sprzedaż przez PZŻ.
Obecnie jednostka należy do Fundacji Klasyczne Jachty, a portem macierzystym jest Gdańsk. W 2018 roku przeszła remont poszycia w części podwodnej i została ponownie zwodowana. W 2020 roku odnowiono malowanie części podwodnej w stoczni w Jastarni oraz wymieniono wszystkie przejścia burtowe i zawory. W 2022 roku jacht ponownie stanął na serwis części podwodnej na brzegu w Trzebieży, wymieniono wtedy także całą linię wału.
Od 2021 roku Ina ponownie stacjonuje w Trzebieży, skąd pływa w bałtyckie rejsy z wolontariuszami. Najczęściej spotkać ja można w szkierach wschodniej Szwecji i w południowej Finlandii.
Jest to już drugi jacht o tej nazwie, poprzedni, noszący na żaglu numer PZ-36, wodowany był w 1961 roku i tak samo pływał w ośrodku żeglarskim w Trzebieży. Był to jacht typu Conrad II o powierzchni ożaglowania 52 m².
Oryginalność[edytuj]
Ina, poza zmianą koloru malowania kadłuba, nie zmieniła wyglądu od początku swojego istnienia. Także układ i zabudowa wnętrza pozostają oryginalne, co wśród zachowanych do dzisiaj jachtów klasy J-80 staje się powoli wyjątkiem. Do obsługi żagli przednich załoga musi wychodzić na pokład dziobowy, jacht nie posiada bowiem rolera.
Wyposażenie[edytuj]
Silnik[edytuj]
Ina wyposażona jest w silnik Perkins AD 3.152UR wyprodukowany w zakładach Ursus, sparowany z przekładnią hydrauliczną Wola-Renk R 12,5 i wałem o średnicy 35 mm z trzypłatowa śrubą napędową. Posiada dwa zbiorniki paliwa o łącznej objętości 410 litrów, co zapewnia około 136 godzin pracy silnika.
Instalacja elektryczna[edytuj]
Ina posiada instalację o napięciu 12V i 230V. Dwie baterie akumulatorów 180 Ah i 360 Ah ładowane są z lądu poprzez dwie ładowarki automatyczne CTEK, z silnika poprzez separator Amperflex.
Elektronika[edytuj]
Nawigacja na Inie prowadzona jest na ploterze Garmin GPSMap 922. Łączność radiową zapewnia radiotelefon Garmin 115i oraz dwa radiotelefony ręczne Midland. Jacht wyposażono w transponder AIS Nauticast B2 oraz radiopławę EPIRB McMurdo Smartfind E8.
Żagle[edytuj]
Ina posiada komplet marszowy żagli oraz zestaw dodatkowych żagli przednich, w tym spinakery o różnej powierzchni.
Wyposażenie bezpieczeństwa[edytuj]
Jacht wyposażono w komplet pasów bezpieczeństwa, kamizelki pneumatyczne dla załogi w kokpicie, tratwę pneumatyczną Sea Safe dla 10 osób w wersji SOLAS B-pack, czerwone rakiety, sygnały dymne, koła ratunkowe, tyczkę z chorągiewką, rzutki i pławkę świetlną.
Pozostałe[edytuj]
Na Inie zainstalowano ogrzewanie powietrzne wnętrza.